Αυτό που γράφτηκε, διαβάστηκε και διαδόθηκε – με την απαραίτητη δόση μίσους, φυσικά– είναι ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι αυτός που απαγόρευσε την «μετά βαϊων και κλάδων» κηδεία του αφορισμένου θεολόγου Νικόλαου Σωτηρόπουλου, δηλαδή αυτός που «απαγόρευσε» στους Αρχιερείς που παρέστησαν στην εξόδιο ακολουθία να συμμετάσχουν σε αυτήν.
Ένας λογικός άνθρωπος, όμως, που ξέρει το θέμα, διερωτάται αυτομάτως:
Οι συγκεκριμένοι Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος είχαν καταργήσει στην πράξη τον αφορισμό του δυστυχούς Σωτηρόπουλου, δηλ. τον κοινωνούσαν, τον καλούσαν ως ομιλητή, τον εκθείαζαν κ.ο.κ. Αυτοί καταφρονούσαν προκλητικά την απόφαση Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου και τώρα υπάκουσαν στην «απαγόρευση» του Πατριάρχου;
Η αλήθεια είναι, λοιπόν, ότι η απόφαση να κηδευτεί ο Σωτηρόπουλος με ένα παπά και εκτός της Μονής όπου έγινε η εξόδιος ακολουθία, είναι απόφαση των εμπλεκομένων μερών (δηλ. των συμμετασχόντων στην Μείζονα και Υπερτελή Σύνοδο) στον αφορισμό του, ήτοι και της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία ουδέποτε επισήμως ήρε το σκληρό αυτό επιτίμιο. Άρα οι Αρχιερείς υπήκουσαν στην Εκκλησία τους μάλλον παρά στον Πατριάρχη.
Και παρ’ όλα αυτά το δεύτερο σκέλος της συμφωνηθείσης απόφασης δεν τηρήθηκε. Έτσι ο Σωτηρόπουλος ετάφη στην Μονή Μυρτιάς, προφανώς με ευθύνη του Μητροπολίτου Αιτωλοακαρνανίας Κοσμά.
Ταύτα προς αποκατάστασιν της αληθείας. Για περισσότερες πληροφορίες στους Αρχιερείς που παρέστησαν και ένεκα της συμφωνίας δεν έλαβαν μέρος - ευτυχώς - στην ακολουθία.
Π.Α.Α.
