Quantcast
Channel: Ιδιωτική Οδός
Viewing all 5562 articles
Browse latest View live

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΝΑΝΟΥ ΕΞΕΘΡΕΨΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ

$
0
0

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Στο «φαινόμενο Κονάνου» έχω αντιδράσει σε όλους τους τόνους εδώ και καιρό. Και θα συνεχίζω να αντιδρώ, έστω και μόνος. 

Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά ο Κονάνος, ο οποίος πέταξε τα ράσα. Το πρόβλημα είναι αυτοί που εξέθρεψαν το «φαινόμενο Κονάνου». Και εδώ μιλάμε για μια ολόκληρη κοινωνία, με πρωτοστάτη την Εκκλησία. 

Τον Κονάνο τον καλούσαν να ομιλήσει Μητροπόλεις, ενορίες, σύλλογοι, ανοιχτά πανεπιστήμια, με μια κουβέντα ΟΛΟΙ! Αλλά και πέραν της Ελλάδος «εξήλθεν ο φθόγγος αυτού», διότι – δυστυχώς – και η ομογένεια και Μητροπόλεις του Θρόνου έπεσαν στα …θέλγητρά του. 

Ποια ήταν αυτά; Τα ξαναλέω: Θεολογία της ατάκας, φτηνός συναισθηματισμός, εκκλησιαστικός λαϊκισμός,χαριτωμενιές του γλυκού νερού, συνθήματα της πλάκας και ό,τι άλλο παρόμοιο μπορεί να φανταστεί κανείς. 

Αναθρεμμένος στις οργανώσεις, ο Κονάνος εξέλιξε τους «χαρούμενους αγωνιστές», τα «χαρούμενα κυκλάμινα», βάζοντας και ολίγον από Παναγία Γάλαξα (ένα ίδρυμα στο οποίο υποτίθεται ότι θα μόναζε (sic) με τη συνοδεία του), ολίγον από διατροφολογία και ολίγη από συμβουλευτική οικογενειών, και να η συνταγή! Χιλιάδες αφιονισμένοι να τον ακολουθούν και να κρέμονται από τα χείλη του. Ακούγοντας ρηχότατα πράγματα, του κιλού – εντελώς! – τον έκαναν ίνδαλμα. Και η Εκκλησία, στην οποία λείπει, δυστυχώς, ο σοβαρός θεολογικός λόγος, αγκάλιασε τον Κονάνο, για να γεμίζει και τους ναούς, άμα τη εμφανίσει του, συμβάλλοντας καθοριστικά σε μια έκπτωση που δύσκολα μπορεί να ανατραπεί. 

Οι πολυπληθείς θαυμαστές του Κονάνου δεν κλονίστηκαν από το γεγονός ότι αρνήθηκε την ιερωσύνη του μετά από είκοσι χρόνια. Είναι λογικό διότι οι περισσότεροι δεν διαθέτουν εκκλησιαστικά κριτήρια. Κάποιοι «ευσεβείς» ξεσπάθωσαν εναντίον του, λησμονώντας ότι και αυτοί τον εξέθρεψαν τα προηγούμενα χρόνια, είτε με την ανοχή τους είτε με την αδιαφορία τους. 

Αλλά το πρωτόφαντο που εισάγει το «φαινόμενο Κονάνου» είναι ότι βρέθηκαν κληρικοί, οι οποίοι στο όνομα του δικαιώματος της επιλογής και μιας περίεργης αντίληψης για «την των πραγμάτων αλήθεια», δικαιολόγησαν την επιλογή του! 

Κορυφαίο παράδειγμα, ο κληρικός της Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας της Κρήτης, Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (γνωστός ως Λίβυος),το alter ego του Κονάνου. Αυτός ξεσπάθωσε γράφοντας επί λέξει (η ορθογραφία δική του): 

“Καλή συνέχεια στο μονοπάτι που επέλεξες για να φτάσεις στην κορυφή (Θεό). Τα πάντα είναι δρόμος προς Εκείνον. Εγω σε γνώρισα ως φως και είμαι σίγουρος οτι αυτο θα συνεχίσεις να είσαι. Σε ευχαριστούμε για οτι μας χάρισες και για εκείνα που ακόμη θα μας δώσεις. Σ αγαπήσαμε, σ αγαπάμε και θα σ αγαπάμε!!!!!!” 

Άλλαις λέξεσιν ο κληρικός Λίβυος θεωρεί ότι ο Κονάνος αρνούμενος την ιερωσύνη απλώς διάλεξε ένα διαφορετικό μονοπάτι, το οποίο είναι σίγουρος (!) ότι οδηγεί «προς Εκείνον». Κι ακόμα, ο αποσχηματισμένος Κονάνος θα συνεχίσει να είναι φως (!) κατά τον Λίβυο. Αλήθεια, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας εξηγήσει ο π. Λίβυος ποια είναι η δική του αντίληψη περί ιερωσύνης. 

Αλλά και η διοικούσα Εκκλησία δεν βρήκε μία λέξη να πει για τον Κονάνο (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων). Άκρα του τάφου σιωπή! Ούτε καν ότι δρομολογείται και τυπικά η καθαίρεσή του (υπήρξε κληρικός της Αρχιεπισκοπής Αθηνών). 

Ο λαλίστατος και κατά πάντων μαινόμενος μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ εξέδωσε μια χλιαρή ανακοίνωση για να μας πληροφορήσει ότι «με αφορμή κυκλοφορούσα εις το διαδίκτυον κυρίως, επιστολή προς τον πρώην Κληρικόν Ανδρέαν Κονάνον, αποδιδομένη εις τον Σεβ. Μητροπολίτην Πειραιώς, εδήλωσε ότι ουδέποτε απέστειλε αυτήν ή οιανδήποτε ετέραν επιστολήν προς τον εν θέματι πρώην Κληρικόν». Θα περίμενε κανείς από τον Πειραιώς Σεραφείμ να καταδικάσει κατηγορηματικά και απερίφραστα την απόφαση Κονάνου για παραίτηση από την ιερωσύνη, και μάλιστα μετά διαδικτυακού πατάγου. Να δώσει μια εξήγηση γιατί έδιωξε τον Κονάνο από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό «Πειραϊκή Εκκλησία». Ούτε λέξη! Σιωπή ύποπτη… 

Το «φαινόμενο Κονάνου» σίγουρα θα προκαλέσει κι άλλους κραδασμούς στην Εκκλησία, η οποία θα πρέπει πια να αναστοχαστεί στην ανεξέλεγκτη δράση κάποιων κληρικών και να κοιτάξει σοβαρά τη σχέση του κλήρου με τα social media, που παίζουν πλέον καθοριστικό ρόλο στη ζωή της. 

Κι ακόμα: Πώς κινούνταν με τέτοια άνεση ο Κονάνος πάση τη κτίσει; Από Ευρώπη μέχρι Αμερική; Είχε πάντοτε την ευλογία και κανονική άδεια του Επισκόπου του; 

Είναι κι άλλα πολλά για τον Κονάνο και τους ομοίους του, αλλά προσεχώς…


ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΚΑΡΑΤΖΑ ΣΤΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ RONI BOU SABA

$
0
0

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Στην μεγάλη αραβική εφημερίδα Al-Araby Al-Jadeed, στο σημερινό φύλλο (Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2020), δημοσιεύτηκαν στα αραβικά επτά ποιήματα του Πατρινού ποιητή Διονύση Καρατζά. 
Τα ποιήματα είναι από τη συλλογή «Ταξίδια εσωτερικού» (εκδ. Μεταίχμιο, 2009) και είναι τα εξής: Πρόγραμμα εκδρομής, Εσπερινό, Ο ποιητής, Οι λέξεις, Πανταχόθεν ελεύθερος, Παράπονο, Απ'το νερό κρατιέμαι. 
Ποιήματα του Δ. Καρατζά έχουν μεταφραστεί σε ευρωπαϊκές γλώσσες και το 2010 κυκλοφόρησε ανθολογία της ποίησής του στα γερμανικά.  
Τα ποιήματα που δημοσιεύονται σήμερα στην Al-Araby Al-Jadeed μετέφρασε από τα ελληνικά στα αραβικά ο Ρόνι Μπου Σάμπα, πτυχιούχος Αραβικής και Ελληνικής Φιλολογίας, Θεολογίας και υπ. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Ρόνι Μπου Σάμπα ήλθε το 2006 στην Ελλάδα και σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Από τότε χρονολογείται και η σχέση του με τους Πατρινούς ποιητές. 
Από την εποχή των σπουδών του στην Πάτρα, ο Ρόνι Μπου Σάμπα ασχολείται συστηματικά με τις μεταφράσεις ελλήνων ποιητών στα αραβικά και πολλές μεταφράσεις του δημοσιεύονται σε φιλολογικά περιοδικά και εφημερίδες. Συνεργάζεται με την ευρείας κυκλοφορίας στον αραβικό κόσμο εφημερίδα Al-Araby Al-Jadeed. Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας απέστειλε ποιήματα του Διονύση Καρατζά, τα οποία δημοσιεύτηκαν τόσο στην έντυπη όσο και στην ηλεκτρονική μορφή της αραβικής εφημερίδας, με ευμεγέθη φωτογραφία του Πατρινού ποιητή. 


Μέχρι τώρα ο Ρόνι Μπου Σάμπα έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις του στα αραβικά των ποιητών: Νίκου Γκάτσου, Γιάννη Ρίτσου, Κωνσταντίνου Καβάφη, Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργου Σεφέρη, Κικής Δημουλά, Ιουλίτας Ηλιοπούλου, Κωστή Μοσκώφ, Ολυμπίας Καράγιωργα, Σ.Σ.Χαρκιανάκη, π. Παναγιώτη Καποδίστρια, ένα άρθρο μελέτη για τον Λίβανο στο ημερολόγιο του Σεφέρη κ.α. 
Επίσης, έχει δημοσιεύσει ποιήματα των Πατρινών ποιητών: Μαρίας Λαϊνά, Έρσης Σωτηροπούλου, Βασίλη Λαδά, Αντώνη Σκιαθά, τώρα του Διονύση Καρατζά και έπεται συνέχεια... 
Με την ευκαιρία παραθέτουμε στη συνέχεια: 
Μια συνέντευξη με τον φιλόλογο και ποιητή Διονύση Καρατζά που πραγματοποιήθηκε το 1997, στη σειρά των εκπομπών μου ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ, στον Τηλεοπτικό Σταθμό της Ι. Μητροπόλεως Πατρών ΛΥΧΝΟΣ. 
Την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Ταξίδια εσωτερικού» που πραγματοποιήθηκε στην Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών στις 12 Οκτωβρίου 2009 και κατέγραψε το διαδικτυακό κανάλι intv.gr.


ΤΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΚΟΝΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ!

$
0
0

andreaskonanos 
«Ευτυχώς η πωλήτρια είχε την υπομονή να μου εξηγεί τη «χρωματική παλέτα» των συνδυασμών, για παπούτσι, κάλτσα, παντελόνι, πουκάμισο!!!». 
Αυτή είναι η απάντησή μου, δια χειρός Κονάνου, σε όλους όσοι ...ολοφύρονται για την «πτώση» του Ανδρέα Κονάνου που πέταξε τα ράσα και νομίζουν (;) ότι πρέπει να του ...συμπαρασταθούν και να μην τον καταδικάσουν γιατί περνάει μια ...υπαρξιακή δοκιμασία. 
Ιδού το σχόλιο κάποιου αναγνώστη, που υπογράφει ως Δημήτριος Ήπειροςκαι θέλει να δικαιολογήσει την στήριξη του π. Λίβυου στον Κονάνο: 
«Ο π. Χαράλαμπος με το σχόλιο του, στην ανακοίνωση της παραίτησης του Ανδρέα Κονάνου, συναισθάνεται έναν άνθρωπο σε μια στιγμή μεγάλης δοκιμασίας και προσπαθεί να του δώσει ένα χέρι για να κρατηθεί στην νέα του ζωή. Δεν έχει την πρόθεση να επιβραβεύσει την άρνηση της ιερωσύνης αλλά απεναντίας, όντας ο ίδιος ιερέας, να αγκαλιάσει έναν αποσχηματισμένο ιερέα, σε αυτήν την τόσο δύσκολη ώρα, με μια αγάπη αδελφική χωρίς προϋποθέσεις. Όταν του λέει ότι όλα οδηγούν σε Εκείνον και ότι θα συνεχίσει να είναι φώς του δίνει κουράγιο, του δίνει ελπίδα, δεν τον αφήνει μόνο του. Δηλαδή δεν τον κρίνει,δεν τον νουθετεί, απλά τον εμπιστεύεται, του λέει ότι σέβεται την ελεύθερη βούλησή του, ότι τελικά θα είμαι πάντα εγω για σένα εδώ. Δηλαδή, ακόμα και σε αυτήν την ακραια κατάσταση για έναν ιερωμένο, του λέει απλά ότι δεν παύει να τον αγαπά. Γιατί αυτή η τόσο γενναία στάση αγάπης να ερμηνεύεται σαν επιδοκιμασία μιας βέβηλης πράξης;» 
Άλλοι μου έγραψαν ότι τάχα ασκώ διαδικτυακό μπούλινγκ στον ...πληγωμένο Κονάνο και άλλα παρόμοια δακρύβρεχτα! 
Δεν έχουν καταλάβει οι ταλαίπωροι ότι ο Κονάνος έχει σοβαρά υπαρξιακά διλήμματα για το ποια παπούτσια θα επιλέξει, όχι επειδή εγκατέλειψε την ιερωσύνη. Την ιερωσύνη την πέταξε με χαρά! Όπως μια νύφη πετάει την ανθοδέσμη της για να την πιάσουν οι ανύπαντρες. Δεν θέλει στήριξη. Ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Σήμερα μας στέλνει, χαμογελαστός πάντα, «αισιόδοξα» μηνύματα, δηλαδή τα γνωστά τσιτάτα για ηλιθίους. 
Στενάξτε κορόιδα! Ο Ανδρέας Κονάνος γελάει μαζί σας! 
Και όσοι εκ του εκκλησιαστικού χώρου, κληρικοί και λαϊκοί, περιβάλλετε ακόμα την περίπτωση Κονάνου με ...αιδήμονα σιωπή, έχετε τεράστια ευθύνη! 
Π.Α.Α.



Ο Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΑΒΥΛΑ

$
0
0

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Ο ιερομάρτυς Βαβύλας, επίσκοπος Αντιοχείας, του οποίου η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη στις 4 Σεπτεμβρίου, μαρτύρησε επί βασιλείας του αυτοκράτορα Νουμεριανού (3ος αι.) και ετάφη στην πόλη της Αντιοχείας. 
Για τον βίο του και το μαρτύριο του, έγραψε δύο ομιλίες ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γεγονός που αποδεικνύει την τιμή που απολάμβανε ο άγιος αυτός στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. 
Στις μέρες μας ο άγιος Βαβύλας δεν είναι ευρύτερα γνωστός στους πιστούς. Κάποιοι …υποψιασμένοι τον γνώρισαν από ένα ποίημα του Καβάφη, ο οποίος αποδίδει στον άγιο την αρχαία του αίγλη: «ήταν ο θαυμαστός, της εκκλησίας μας δόξα, ο άγιος, ο καλλίνικος μάρτυς Βαβύλας». 


Ο ποιητής Κ.Π. Καβάφηςλίγους μήνες πριν πεθάνει, συγκεκριμένα μεταξύ Νοεμβρίου 1932 και Απριλίου 1933 (πέθανε στις 29 Απριλίου 1933, ημέρα των γενεθλίων του) έγραψε το τελευταίο ποίημα της ζωής του, το οποίο δεν πρόλαβε να το δημοσιεύσει σε μονόφυλλο, όπως συνήθιζε, με τον τίτλο "Εις τα περίχωρα της Αντιοχείας". 
Μία παρατήρηση εδώ που χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης:Η Αντιόχεια είναι η πόλη του Καβάφη! Έχει αφιερώσει σ'αυτήν την σημαντική πόλη αρκετά ποιήματα, παρ'ότι δεν πήγε ποτέ! 
Είχε, όμως, κατανοήσει την ξεχωριστή ιστορική θέση της ανά τους αιώνες. Είναι γι'αυτόν "η μοιραία πόλις", η πόλη με τον "περιλάλητο βίο", είναι η "περιώνυμος Αντιόχεια", η "παλαιόθεν ελληνίς". 
Οι αναφορές στην γενέθλια πόλη, την Αλεξάνδρεια, είναι πολύ λίγες σε σχέση με την Αντιόχεια. 
Το τελευταίο ποίημα του Αλεξανδρινού αναφέρεται σε ιστορικό περιστατικό του 362 μ.Χ., όπως μας το παραδίδουν εκκλησιαστικοί ιστορικοί (όπως ο Σωκράτης) του 4ου μ.Χ. αιώνα. Ο Ιουλιανός επισκέπτεται την Αντιόχεια ως αυτοκράτωρ, όταν μαθαίνει πως οι ιερείς του Απόλλωνα δεν θέλουν να δώσουν χρησμό, γιατί εκεί κοντά στο άλσος της Δάφνης, προάστιο της Αντιόχειας, ήταν θαμμένος ο μάρτυρας και επίσκοπος της Αντιόχειας Βαβύλας. Εκνευρισμένος ο Ιουλιανός διατάζει να μεταφέρουν οπωσδήποτε σε άλλο μέρος το λείψανό του. Πραγματικά οι χριστιανοί μεταφέρουν αλλού το λείψανο του μάρτυρα Βαβύλα. Όμως μέσα στη δίνη εκείνων των γεγονότων συνέβη κάτι αναπάντεχο: ξέσπασε μία μεγάλη φωτιά. Ο Ιουλιανός διέδωσε πως οι χριστιανοί έβαλαν τη φωτιά όμως ο Καβάφης παίρνει το μέρος των χριστιανών: «Aς πάει να λέει. / Δεν αποδείχθηκε· ας πάει να λέει. / Το ουσιώδες είναι που έσκασε».


Αξίζει εδώ να δούμε τι λέει για το ποίημα ο Γιώργος Σεφέρης. 
Στη διαμάχη Ιουλιανού-Βαβύλα, όπως τη χαρακτηρίζει ο Γιώργος Σεφέρης, ο νομπελίστας παρατηρεί πως ο Καβάφης τάσσεται αναμφισβήτητα με τον Βαβύλα (Σεφέρης, Γ. Δοκιμές. Τόμος Α΄. Αθήνα: Ίκαρος, σ. 456.). Όμως γιατί ο Σεφέρης υποστηρίζει την άποψη πως ο Αλεξανδρινός θεωρεί τον Βαβύλα δικό του;Η απάντηση του είναι ξεκάθαρη. Το λείψανο του μάρτυρα Βαβύλα του θυμίζει έντονα την τραγική κατάληξη της ζωής που δεν είναι άλλη από το θάνατο. Οι στίχοι Τὸ πήραμε, τὸ πήγαμε τὸ ἅγιο λείψανον ἀλλοῦ· /Τὸ πήραμε, τὸ πήγαμε ἐν ἀγάπη κ’ ἐν τιμῆ είναι για τον Σεφέρη «οι μόνοι μη ειρωνικοί μέσα σε τούτο το ποίημα· οι μόνοι ατόφια συγκινημένοι, οι στίχοι που μιλούν για το λείψανο του “θαυμαστού”, του “καλλίνικου” Βαβύλα· γι’ αυτόν που “αινίττονταν ο ψευτοθεός”, ο αντίπαλος… τώρα απόμεινε ένα λείψανο (ενν. ο Βαβύλας) που το ’παιρναν και το πήγαιναν αλλού. Συλλογιζόμουν» γράφει ο Σεφέρης «τον τελευταίο καιρό του Καβάφη καθώς τριγύριζε από εξάντληση σε εξάντληση, ή από νοσοκομείο σε νοσοκομείο· όχι πια ένα γερασμένο σώμα, αλλά ένα λείψανο, ένας Βαβύλας. Κανείς δεν ξέρει με τι παράξενα αποθέματα μέσα στο θάλαμο ή έξω από το κατώφλι της συνείδησης γίνεται ένα ποίημα».


Άρα μόνο με αυτήν τη συμφωνία κατά τον Γιώργο Σεφέρη ο Καβάφης τάσσεται με το μέρος του Βαβύλα. Με τη συμφωνία ότι θα βρει μία ακόμα αφορμή, μοιραία την τελευταία της ζωής του, για να μιλήσει για την φθαρτότητα και την ματαιότητα της ζωής. 
Ο Καβάφης γράφει το τελευταίο του ποίημα για τόπους και πρόσωπα αγαπημένα που ποτέ δεν είδε και δεν γνώρισε. Η Αντιόχεια τον συνέχει, αλλά δεν την επισκέφθηκε ποτέ. Ο Ιουλιανός, ως ιστορική μορφή τον απασχολεί πάντα, αλλά πάντα σε σχέση με τους χριστιανούς! Ο άγιος Βαβύλας ήταν και γι’ αυτόν άγνωστος, αλλά έγινε τόσο οικείος ως υπόθεση του ποιήματός του. Ενός ποιήματος που μοιάζει με θεατρική παράσταση, με αναφορά στο πρώιμο Βυζάντιο. 
Κι εδώ θυμάμαι τονΓ.Π. Σαββίδη:«... νομίζω πως δεν χωρεί πια καμιά επιφύλαξη και πως είμαστε υποχρεωμένοι να διαβάζουμε με αναδρομικό χριστιανικό φωτισμό κάθε ποίημα του Καβάφη που έχει σχέση με τη θρησκεία, παγανιστική είτε Χριστιανική» (Μικρά Καβαφικά. Αθήνα: Ερμής, 1985).
Ο Καβάφης ήξερε πολλά… Εις τα περίχωρα της Αντιοχείας όπου τριγυρνούσε, λίγο πριν ξεψυχήσει… 

Εις τα περίχωρα της Αντιοχείας 

Σαστίσαμε στην Aντιόχειαν όταν μάθαμε 
τα νέα καμώματα του Ιουλιανού.

Ο Aπόλλων εξηγήθηκε με λόγου του, στην Δάφνη! 
Χρησμό δεν ήθελε να δώσει (σκοτισθήκαμε!), 
σκοπό δεν τόχε να μιλήσει μαντικώς, αν πρώτα 
δεν καθαρίζονταν το εν Δάφνη τέμενός του. 
Τον ενοχλούσαν, δήλωσεν, οι γειτονεύοντες νεκροί. 

Στην Δάφνη βρίσκονταν τάφοι πολλοί.— 
Ένας απ’ τους εκεί ενταφιασμένους 
ήταν ο θαυμαστός, της εκκλησίας μας δόξα, 
ο άγιος, ο καλλίνικος μάρτυς Βαβύλας. 

Aυτόν αινίττονταν, αυτόν φοβούνταν ο ψευτοθεός. 
Όσο τον ένοιωθε κοντά δεν κόταε 
να βγάλει τους χρησμούς του• τσιμουδιά. 
(Τους τρέμουνε τους μάρτυράς μας οι ψευτοθεοί.) 

Aνασκουμπώθηκεν ο ανόσιος Ιουλιανός, 
νεύριασε και ξεφώνιζε: «Σηκώστε, μεταφέρτε τον, 
βγάλτε τον τούτον τον Βαβύλα αμέσως. 
Aκούς εκεί; Ο Aπόλλων ενοχλείται. 
Σηκώστε τον, αρπάξτε τον ευθύς. 
Ξεθάψτε τον, πάρτε τον όπου θέτε. 
Βγάλτε τον, διώξτε τον. Παίζουμε τώρα; 
Ο Aπόλλων είπε να καθαρισθεί το τέμενος.» 

Το πήραμε, το πήγαμε το άγιο λείψανον αλλού• 
το πήραμε, το πήγαμε εν αγάπη κ’ εν τιμή. 

Κι ωραία τωόντι πρόκοψε το τέμενος. 
Δεν άργησε καθόλου, και φωτιά 
μεγάλη κόρωσε: μια φοβερή φωτιά: 
και κάηκε και το τέμενος κι ο Aπόλλων. 

Στάχτη το είδωλο• για σάρωμα, με τα σκουπίδια. 

Έσκασε ο Ιουλιανός και διέδοσε— 
τι άλλο θα έκαμνε— πως η φωτιά ήταν βαλτή 
από τους Χριστιανούς εμάς. Aς πάει να λέει. 
Δεν αποδείχθηκε• ας πάει να λέει. 
Το ουσιώδες είναι που έσκασε.


ΕΛΥΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΜΕΝΟΣ ΠΑΣΗ ΤΗ ΚΤΙΣΕΙ

$
0
0

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Το ενδιαφέρον των ξένων για την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη ήταν και είναι μεγάλο - κι ας χάνεται ένα σημαντικότατο ποσοστό της στην μετάφραση, όπως κι ο ίδιος υποστήριζε. 
Όπως μας πληροφορεί η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου, αυτήν την περίοδο ετοιμάζεται η «Μαρία Νεφέλη» σε τσέχικη μετάφραση του Vojtech Hladky, από τον εκδοτικό οίκο Nakladatelství Triáda. Επίσης, μία ακόμα ανθολογία στην ιταλική γλώσσα ετοιμάζει ο εκδοτικός οίκος Feltrinelli, σε απόδοση του Filippo Maria Pontani. 
Στην έκθεση βιβλίου της Μόσχας που ξεκίνησε στις 2 Σεπτεμβρίου, παρουσιάζεται  - μαζί με το πρόσφατα εκδοθέν στην Ρωσία «Άξιον Εστί» - μία νέα ανθολογία ποιημάτων του Ελύτη στα Ρωσικά από τις εκδόσεις OGI, με τον τίτλο «Ιουλίου Λόγος», σε μετάφραση του Charlamoff Ippolit.
Να πούμε ότι η έκδοση του «Άξιον Εστί», εδώ και ένα χρόνο (Σεπτέμβριος 2019) έγινε δεκτή στη Ρωσία με ενθουσιασμό. Η κριτική μίλησε για τον “άγνωστο ποιητή” Οδυσσέα Ελύτη και “το άγνωστο έργο” που για πρώτη φορά μετά το 1960 μεταφράζεται στα ρωσικά.


Ο κριτικός Lev Oborin έγραψε χαρακτηριστικά: "Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, του σημαντικότερου ίσως Έλληνα ποιητή του 20ου αιώνα, στη Ρωσία παραμένει άγνωστη. Ένας από τους σημαντικότερους λόγους, υπήρξε και το γεγονός ότι το σημαντικότερο έργο του, η ποιητική σύνθεση “Άξιον εστί” (1959), μέχρι σήμερα δεν είχε κυκλοφορήσει στα ρωσικά. Όπως μας εξηγεί ο επιμελητής της σειράς “Ελληνική Βιβλιοθήκη” Δημήτρης Γιαλαμάς, απόπειρες έχουν γίνει αρκετές, αλλά μόνο η μετάφραση του Ippolit Harlamoff απεδείχθη «η μόνη ευκαιρία για να δει με το σωστό τρόπο το φως στα ρωσικά το “Άξιον εστί”». 
Το έργο του μεταφραστή, που διήρκεσε δέκα χρόνια («τόσον καιρό, όσο τα στρατεύματα των Αχαιών πολιορκούσαν την Τροία, τόσο όσο ταξίδευε ο Οδυσσέας»), πραγματικά, δημιουργεί μια πολύ δυνατή εντύπωση: για όσους δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα η εντύπωση αυτή ενισχύεται από τον πλούσιο και λεπτομερή σχολιασμό του Harlamoff. Στηρίζει με επιχειρήματα τις γλωσσικές, λεξικολογικές επιλογές του, τη ρυθμολογία, παρουσιάζει το ιστορικό πλαίσιο, χωρίς τη βάση του οποίου το «Άξιον εστί» θα ήταν ακατανόητο, παραπέμπει σε ειδικούς στο έργο του Ελύτη και μερικές φορές διαφωνεί μαζί τους, προτείνοντας περισσότερο πειστικές ερμηνείες. Το έργο του μεταφραστή υπήρξε πολύ (συγχωρήστε μου την ταυτολογία) άξιο." 
Ο κριτικός Dmitry Gaisin έγραψε: "Το «Άξιον εστί» είναι ένα τόσο σημαντικό έργο, που μαζί με τον Auden, τον Eliot και τον Καβάφη οφείλει να περιλαμβάνεται στη βιβλιοθήκη οποιουδήποτε αγαπά τη σύγχρονη ποίηση."
Οι ρώσοι, λοιπόν, ανακαλύπτουν στις μέρες μας τον Οδυσσέα Ελύτη και εκθειάζουν το "Άξιον εστί". 


ΜΙΑ ΛΑΪΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΘΕΟΠΑΤΟΡΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΟΠΑΙΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΞΟ

$
0
0

Με αφορμή την σημερινή εορτή των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης
Κείμενο – φωτογραφίες: Π. Α. Ανδριόπουλος 
Σε μια όμορφη πλαγιά στη θέση Αργοκοίλι, κοντά στο χωριό Κόρωνος της ορεινής Νάξου, βρίσκεται ένα από τα σπουδαιότερα προσκυνήματα του νησιού, το πανναξιακό προσκύνημα της Παναγίας Αργοκοιλιώτισσας. 
Η ιστορία του σχετίζεται με την ανεύρεση, το 1836, της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας και μίας δεύτερης, της Ζωοδόχου Πηγής, κοντά σε μικρό σπήλαιο που πρέπει να χρησίμευε ως παρατηρητήριο στους βυζαντινούς χρόνους και ήταν διαμορφωμένο με λαξευμένες βαθμίδες. Στον χώρο ανεγέρθηκε αρχικά ένα πρόχειρο μικρό κελί για τη φύλαξη των εικόνων και αργότερα, το 1851, ναός της Παναγίας. 
Μέσα σ’ αυτό το ναό – γιατί έχει ανεγερθεί και άλλος στα χρόνια μας – υπάρχει και μια ιδιαίτερη, λαϊκής τεχνοτροπίας εικόνα. Οι θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα έχοντας ανάμεσά τους την θεόπαιδα Μαριάμ. Η εικόνα στο κάτω μέρος έχει ειλητάριο, στο οποίο αναγράφονται τα ονόματα των δωρητών και του αγιογράφου: «Έργον Αναγνώστου Μαυρομμάτη, 1915. Δαπάνη των εργατών του ορυχείου Παλαιοπύργου» (ακολουθούν ονόματα). 


Για τι είδους ορυχείο πρόκειται; 
Η Κόρωνος, όπου είναι και το παλαιομονάστηρο αυτό της Παναγίας, είναι γνωστή ως το χωριό της σμύριδας, καθώς οι κάτοικοί της έχουν μακρά παράδοση στην εξόρυξη του ιδιαίτερα σκληρού ορυκτού από τα βουνά της ευρύτερης περιοχής. Σώζονται τμήματα του εναέριου συστήματος μεταφοράς της σμύριδας από τα ορυχεία Κορώνου στο λιμάνι φόρτωσης, τη Μουτσούνα. Όταν, λοιπόν, πριν ένα αιώνα, τα ορυχεία ήταν σε οργασμό δουλειάς, φαίνεται πως οι εργάτες του ορυχείου Παλαιοπύργου αποφάσισαν να αφιερώσουν μια εικόνα της Παναγίας με τους γονείς της στο μοναστήρι της Αργοκοιλιώτισσας, που είναι κοντά στα ορυχεία. 
Η εικόνα αποπνέει τρυφερότητα και λαϊκή θρησκευτικότητα.


Η ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ

$
0
0


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Είναι γνωστό πωςη Μονή Βατοπαιδίου έχει αλώσει, δηλαδή ελέγχει, πολλούς τομείς της δημόσιας και κοινωνικής ζωής και συνακόλουθα αρκετά φυσικά πρόσωπα. 
Πέρα από τα τεράστια έξοδα που έχει για την συντήρηση της Μονής, διαθέτει απίστευτα ποσά, με τη μορφή χορηγίας, σε Μητροπόλεις, Συλλόγους, εκδηλώσεις, εκδόσεις κ.α. Έχει δε αναπτύξει μια αξιοζήλευτη επιχειρηματική δραστηριότητα – και στον χώρο των media -, που πολλοί θα ζήλευαν. Αποδοτική και ανταποδοτική! 
Έξω από το μεγάλο εύρος των ενδιαφερόντων της δεν απομένουν πια παρά ελάχιστα πεδίας ανάπτυξης ευφάνταστης επιχειρηματικότητας. 
Τώρα άλωσε και την έβδομη τέχνη! 
Η ταινία – διεθνής παραγωγή «Ο Άνθρωπος του Θεού» (Man of God) σε σενάριο και σκηνοθεσία της Γιελένα Πόποβιτς, που αναφέρεται στον Άγιο Νεκτάριο, είναι μια παραγωγή της Simeon Entertainment και της View Master Films, σε συνεργασία με την Ιερά Μονή Βατοπεδίου και το Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος o Γραικός, και με την υποστήριξη του ΕΚΟΜΕ (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας), ενώ τις διεθνείς πωλήσεις έχει αναλάβει η Pure Flix/Quality Flix. 
Πρωταγωνιστής της, γεμάτης δοκιμασίες, ζωής του Αγίου Νεκταρίου είναι ο Άρης Σερβετάλης, ενώ στους υπόλοιπους πρωταγωνιστικούς ρόλους, πέρα από τους διεθνείς αστέρες Μίκυ Ρουρκ και Αλεξάντερ Πετρόφ, εμφανίζονται γνωστά ονόματα της εγχώριας σκηνής: Χρήστος Λούλης, Καριοφυλλιά Καραμπέτη, Νικήτας Τσακίρογλου, Γιάννης Στάνκογλου, Τάνια Τρύπη, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Γιάννης Αναστασάκης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Βασίλη Κουκαλάνι, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μιχάλης Μητρούσης, Κίττυ Παιταζόγλου, Μιχάλης Οικονόμου, Τόνια Σωτηροπούλου, Κορίνα Άννα Γουγούλη, Μάνος Γαβράς, Σαράντος Γεωγλερής, Παναγιώτης Μαρίνος. 
Φυσικά έπρεπε να βρεθεί ένα ηχηρό όνομα για την μουσική ταινίας. Ο ηγούμενος Εφραίμ δεν απευθύνθηκε, καθώς φαίνεται, στο ...τεκνίο του, τον συνθέτη Γιώργο Θεοφάνους, στον οποίο ανέθεσε ένα «Ορατόριο» για την Παναγία, αλλά κατέληξε σε μια διεθνή επιλογή: στον διάσημο Πολωνό Zbigniew Preisner,συνθέτη των κινηματογραφικών έργων του Κριστόφ Κισλόφκι. 
Λίγο πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της ταινίας, ο διεθνούς φήμης συνθέτης βρέθηκε στη χώρα μας προκειμένου να μιλήσει με τη σκηνοθέτιδα Yelena Popovic και τους παραγωγούς, να δει τους ηθοποιούς αλλά και τα σχετικά πλάνα που έχουν ήδη τραβηχτεί, για να εμπνευστεί. Κατά την επίσκεψή του μίλησε στο πρακτορείο Orthodoxianewsagency το οποίο είναι, επίσης, γέννημα της Μονής Βατοπαιδίου. 
Θα πει κανείς: Πού το μεμπτόν; Σήμερα μια μονή της εμβέλειας του Βατοπαιδίου μπορεί να κάνει και κινηματογραφικές παραγωγές διεθνούς επιπέδου. 
Το ερώτημα – και κυρίως το θεολογικό ερώτημα – είναι: Μέχρι πού μπορεί να φτάσει μια σύγχρονη μονή, αναπτύσσοντας ποικίλες επιχειρηματικές δραστηριότητες; Υπάρχει κάποιο πλαίσιο; 
Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τους αυστηρούς μοναχικούς κανόνες, τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να κάνει ένα μοναστήρι. Ή θα μπορούσε, έστω, κάποια πράγματα συμβατά με την φύση του μοναχισμού. 
Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με υπερπαραγωγές σε όλους τους τομείς! Αυτό που διακρίνει το Βατοπαίδι είναι ένας ιλιγγιώδης μαξιμαλισμός! Τα θέλει όλα και όλα υπό την σκέπη του! 
Ποιος κοινός θνητός θα μπορούσε να αρνηθεί την πρόκληση; Ίσως ελάχιστοι... 
Ο μαξιμαλισμός του Βατοπαιδίου σκεπάζει την Ελλάδα, όπως το πάλαι την σκέπαζε το απλό μαφόριο της Παρθένου...

Τί συγκίνηση! Sakis και Sonia στο Ηρώδειο μαζί!

$
0
0

ΤουΠαναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Πριν πέντε χρόνια είχα εκφράσει την άποψη ότι ο Σάκης Ρουβάς ήταν – για πολλούς λόγους – ακατάλληλος να τραγουδήσει το «Άξιον εστί» του Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη. 
Φυσικά ο Σάκης Ρουβάς το τραγούδησε πανηγυρικά υπό τον μαέστρο Θόδωρο Ορφανίδη, σύντροφο της σοπράνο Σόνιας Θεοδωρίδου, η οποία τότε …ενέδωσε στην πρόσκληση του Ρουβά και ανέβηκε στη σκηνή και τραγούδησε – δυστυχώς - μαζί του το «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ…». 
Έγραφα τότε, μεταξύ άλλων: «Λυπούμαι διότι η κ. Σόνια Θεοδωρίδου, λυρική καλλιτέχνις με αξιόλογη καριέρα έχει χάσει τον μπούσουλα όταν μας λέει πως στο εξωτερικό οι λυρικοί καλλιτέχνες τραγουδάνε «ποπ Σούμπερτ» και άρα και ο Ρουβάς μπορεί να τραγουδήσει το «Άξιον εστί». Δεν υπάρχει καμία αναλογία, για όποιον καταλαβαίνει.» 
Επέστη, λοιπόν, ο καιρός, η …Ρουβίτσα Σόνια Θεοδωρίδου, να συμπράξει με τον Σάκη,σε μια πολυδιαφημισμένη συναυλία στο Ηρώδειο, με ποικίλο πρόγραμμα, πάντα υπό την μπαγκέτα του Θ. Ορφανίδη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είναι μία μεγαλειώδης συναυλία, από την οποία θα απουσιάζει η Μουσική. 
Η Μουσική δεν είναι υπόθεση της show biz και των όποιων …συμμαχιών, προς άγραν του φιλοθεάμονος κοινού. 
Και ο Σάκης Ρουβάς θα μπορούσε να περιοριστεί στο show και στη μουσική που υπηρετεί με επιτυχία, αλλά όταν του δίνει την …ευκαιρία η Σόνια Θεοδωρίδου να γίνει …λυρικός (sic), θα την χάσει; Δυστυχώς, η κ. Σόνια Θεοδωρίδου εγκατέλειψε την λυρική της υπόσταση για να γίνει …Ρουβίτσα! Κρίμα… 
Sonia and Sakis! Σαν γαριδάκια ακούγεται… 
Αλλά τώρα που το σκέπτομαι ο Sakis κατέκτησε με την Sonia και το Ηρώδειο!Δεν είχε πατήσει το πόδι του εκεί, οπότε έπρεπε να αλώσει και αυτόν τον χώρο, μετά την Επίδαυρο! Έτσι, η Sonia του έδωσε την ευκαιρία! 
Με το που ανακοινώθηκε η συναυλία, ο Σάκης πόσταρε στο Instagram μια κοινή φωτογραφία του με τη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, γράφοντας: «Για πρώτη φορά στο Ηρώδειο. Στις 12 Σεπτεμβρίου ενώνουμε τις φωνές μας με τη Σόνια Θεοδωρίδου για να ζήσουμε όλοι μαζί μια βραδιά γεμάτη τραγούδι, συναίσθημα και συγκίνηση!» 
Ήθελε, στην ουσία, να πει μια βραδιά γεμάτη τραγούδι (αλλά χωρίς μουσική), συναίσθημα (χωρίς αίσθημα) και συγκίνηση (χωρίς κίνηση της ψυχής). 
Τι άλλο να ζητήσουμε απ’ τη ζωή; 
Αφού Sakis και Sonia στο Ηρώδειο μαζί, η αποθέωση του τίποτα θα είναι εκεί!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΖΙΑΣ: Η ΩΡΑΙΑ ΑΜΠΕΛΟΣ

$
0
0

Η ΩΡΑΙΑ ΑΜΠΕΛΟΣ 

Μπαίνει στὸ ἀμπέλι, κλέβει μιὰ ρώγα, 
τὴν ἔβαλε στὸ στόμα της κι ἔπεσε νεκρή! 
Τὴν ἔκλαψαν, τὴν ξάπλωσαν σὲ κάσα σκαλιστή, 
τὴν κλείδωσαν, πέταξαν τὰ ἐννιὰ κλειδιά, τὴν ξέχασαν. 

Φτάνει ὁ τρυγητής, τρυγάει, βρίσκει τὰ κλειδιά. 
Βλέπει τὴν κάσα, ξεκλειδώνει ἐννιὰ φορές, 
μέσα ἡ πεθαμένη κόρη πεντάμορφη 
μὲ ἀνοιχτὰ τὰ χείλη ὑγρά, ζουμερά. 
Τὸ πρόσωπό της ἔλαμπε 
κι εἶχε σημαδάκι στὸν λαιμὸ στολίδι. 

Σκύβει ὁ λεβέντης φιλάει τρεῖς 
τὴν τέταρτη πετιέται τοῦ σταφυλιοῦ ἡ ρώγα! 
Ἔπαιξε τὰ βλέφαρα ἡ Ὡραία Ἄμπελος
ζωντάνεψε, τοῦ μίλησε: 

«Νόστιμα ροζακιά, ἀσίκη, φρέσκα ροζακιά, 
σταφύλια τῆς Ἀγάπης τὰ φιλιά». 

-Γιώργος Κοζίας, 41ος παράλληλος, Στιγμή, 2012 
-Φωτό:Τρύγος με χαρά! Μαρκόπουλο, αρχές δεκαετίας ’50, αρχείο Ελένης Αλλαγιάννη Σουλιώτη

Διαβάστε και άλλα ποιήματα του Γ. Κοζία από αυτήν την συλλογήεδώ. 


ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ: ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ

$
0
0

Πριν από χρόνια ένα απόγευμα είχα βάλει στο σπίτι και άκουγα μουσική. Χτύπησε το κουδούνι και με επισκέφτηκε μια πονεμένη γυναίκα. Η μουσική συνέχιζε να παίζει κι η γυναίκα άρχισε να ξεκλειδώνει την καρδιά της και να μου λέει τα εσώψυχα της,όλα αυτά που την πονάγανε, που την βασάνιζαν, τις λαχτάρες και τους καημούς της, τον πόνο με το παιδί της που έχει μπλέξει με ναρκωτικά. Έλεγε, έλεγε, έλεγε, και ήταν σαν ταξίδι αυτή η κουβέντα στο κέντρο της καρδιάς της. Κάποια στιγμή απόρησε και η ίδια με τον εαυτό της και τα τόσα δάκρυά της, και με ρώτησε: Τι έπαθα σήμερα κοντά σου και λέω τόσο πολλά και δε σταματάει η καρδιά μου να κλαίει από γλύκα και καημό; Της είπα ότι σίγουρα αυτή η μουσική είχε αγγίξει τον πυρήνα της, μαζί με το άγιο Πνεύμα που ήρθε και την ξεκλείδωσε. Της θύμισα ότι στον παράδεισο θα έχει και εκεί μουσική και μελωδία και ομορφιά και λουλούδια και χρώματα και αρώματα και τα πάντα. Έπαιζε ενα κομμάτι της Evanthia Reboutsika που έκανε το μικρό σαλονάκι μου καράβι στο χρόνο και στο χώρο τον ανείπωτο της βασιλείας του Θεού. Εκεί που ο πόνος γίνεται γλυκασμός, εκεί που φεύγουν τα παράπονα και οι απορίες γίνονται θαυμαστικά της θείας Σοφίας και αγάπης. Από τότε πολλές φορές μουσικές της έχουν συνοδεύσει εκπομπές μου, ομιλίες μου, μοναχικές στιγμές χαράς και πόνου, προβληματισμού, προσευχής, μυσταγωγίας. Θυμάμαι και ένα φθινοπωρινό απόγευμα που πήγαινα από Θεσσαλονίκη στο άγιο Όρος με το λεωφορείο της γραμμής, κι ο οδηγός σ’ όλη τη διαδρομή είχε βάλει κι αυτός Ρεμπούτσικα, την Πολίτικη Κουζίνα. Και ένιωθα πως ήμουν σε καράβι πάλι και ταξίδευα σε ένα πέλαγος σιροπιαστό γεμάτο γεύση Ανατολής και Παράδεισου. Έξω απ'το παράθυρο είχε συννεφιά και βροχή, ήταν χειμώνας και σκοτείνιαζε από τιςτέσσερις, μα η μουσική αυτή έφερνε φως και άνοιξη στο δρόμο μας. Και χθες ήταν μεγάλη η χαρά μου όταν σε ένα τραπέζι τη συνάντησα. Ένα Βιολί εύπλαστο Στα χέρια του θεού, που τον αφήνει αβίαστα να παίζει την παρακλητικη μελωδία του στον κόσμο μας. Τελικά η αγιοσύνη Θέλει να Ανθίζει όχι μόνο σε σπηλιές, ερημιές και εκκλησιές, μα και σε ωδεία σε Συναυλίες, ανάμεσα σε βιολιά και αγγέλους αμέτρητους.
[π.] Ανδρέας Κονάνος 

Τελικά το "φαινόμενο Κονάνος"όλοι το τροφοδότησαν. Ο καθείς από το μετερίζι του. 
Γι'αυτό τώρα ο ...Ανδρέας συνεχίζει άνετος το ...βιολί του. 

ΟΙ ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ "ΣΤΑΥΡΟΝ ΧΑΡΑΞΑΣ..."ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΑΤΡΩΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΒΑΛΛΗΝΔΡΑ

$
0
0

Ο Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος Βαλληνδράς (1915-2008), στο μεγάλο πρόγραμμα ηχογραφήσεων εκκλησιαστικής μουσικής του Μανόλη Χατζηγιακουμή, πραγματοποίησε και μία πολύ σημαντική ηχογράφηση: όλες τις αργές Καταβασίες Πέτρου Πελοποννησίου (Σύνθεση περ. 1764-1770). 
Ένα δείγμα αυτού του έργου πήραμε με την «Ανθολογία Όγδοη» που εκδόθηκε στη σειρά «Ανθολογίες» των «Μνημείων Εκκλησιαστικής Μουσικής» στα1999, από το «Κέντρον Ερευνών και Εκδόσεων» που ίδρυσε και διευθύνει ο Μανόλης Χατζηγιακουμής. Ολόκληρο το έργο εκδόθηκε αργότερα, το 2012, ως «Σώμα Τέταρτο».  
Οι περίφημες καταβασίες «Σταυρόν χαράξας Μωσής» σε ηχ πλ δ'Γα, της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού,ανθολογήθηκαν ως λαμπρό δείγμα στην «Ανθολογία Όγδοη» και κατόπιν εκδόθηκαν στη σειρά τους, στο 4ο cd με τις Καταβασίες σε ήχο βαρύ και πλάγιο του τετάρτου.
Σημειώνει ο Μανόλης Χατζηγιακουμήςγια τις Καταβασίες του Σταυρού: «Το μέλος σ’ αυτές, ομόλογο απόλυτα και πάλι προς την ιδέα του ποιητικού κειμένου, είναι το ίδιο εκφραστικό και πλούσιο, περισσότερο ωστόσο εμβατηριακό και μεσόφωνο. Επίσης, η ερμηνεία, εμφαντική και εύφωνη, κυριαρχείται και εδώ από την αυτεπίγνωση και την άνεση της λειτουργικής εμπειρίας και πράξης. Και επιπλέον, ηχεί με λαμπρό και διαυγές ηχόχρωμα, με εύρος, με αρχοντική και επιβλητική διατύπωση, ακόμη με λιτά και, ταυτόχρονα, πλουσιότυπα μελίσματα. Ένα όντως εξαιρετικό μέλος σε μια, κατά συγκυρίαν, εξαιρετική εκτέλεση.» 
Να σημειώσουμε εδώ ότι τις Καταβασίες «Σταυρόν χαράξας» τις έψαλε ο μακαριστός Πατρών Νικόδημος στο αργό μέλος του Πέτρου – και μάλιστα απέξω, δηλ. χωρίς μουσικό κείμενο – ήδη από την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (6 Αυγούστου) στον πανηγυρίζοντα την ημέρα αυτή Ι. Ναό Παντοκράτορος Πατρών.
Π.Α.Α.


ΜΕ ΤΗΝ "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΥΒΟΙΑ"ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΝΑ ΧΕΙΡΑΣ

$
0
0

Τον περασμένο Ιούνιο «έφυγε» μια, ιστορική πια, δημοσιογραφική μορφή της Χαλκίδας που εξέδιδε την εφημερίδα «Προοδευτική Εύβοια» και αργότερα την καθημερινή Εύβοια. Ο Δημήτρης Δεμερτζής. 
Ένας αεικίνητος άνθρωπος που μέχρι να απέλθει των λυπηρών του βίου, στα 94 χρόνια του, έγραφε ακατάπαυστα, καθώς το κοφτερό μυαλό του και το ισχυρό του πνεύμα δεν τον εγκατέλειψαν μέχρι το τέλος της ζωής του. Αναμφίβολα, άφησε το δικό του, ισχυρό αποτύπωμα, στην ευβοϊκή δημοσιογραφία καταθέτοντας πάντοτε την άποψή του με παρρησία από τα πρώτα δημοσιογραφικά του βήματα και διαμορφώνοντας ένα ιδιαίτερο αναγνωστικό κοινό. 
Ο Δημήτρης Δεμερτζής ευτύχησε να έχει δύο σπουδαίους, από πολλές απόψεις, γιούς. Τον Κωστή Δεμερτζή,νομικό και μουσικολόγο, με σημαντικές σπουδές και σε άλλους τομείς ( Μηχανολόγου-Ηλεκτρολόγου ΕΜΠ και Φιλοσοφικής Σχολής) και τονΓιώργο Δεμερτζή,διάσημο σολίστ και δάσκαλο στο βιολί. 
Λόγω Χαλκίδας, ...μοιραία (;) όλοι τους, με το έργο τους, υποστήριξαν και ανέδειξαν την μοναδική περίπτωση του μεγάλου συνθέτη Νίκου Σκαλκώτα. Και μόνο γι’ αυτό τους είμαστε ευγνώμονες! 
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Κωστής Δεμερτζής ανέλαβε να συνεχίσει την έκδοση της εφημερίδας του πατέρα του, με πολύ προσωπικό κόπο, συνεχίζοντας την μακρόχρονη παράδοση. Από το φύλλο της 4η Σεπτεμβρίου, αναρτούμε εδώ ένα σημαντικό κείμενο του Κ. Δεμερτζή για το τραγούδι – ποταμός του Μίκη Θεοδωράκη «Κατάσταση Πολιορκίας», καθώς και την είδηση του θανάτου του δεύτερου γιού του Νίκου Σκαλκώτα, του Νίκου. 


Το κείμενο του Κ. Δεμερτζή για το έργο του Μ. Θεοδωράκη είναι πολύτιμο. Τόσο για τις εύστοχες παρατηρήσεις του, όσο και για την τοποθέτησή του στο κοινωνικοϊστορικό πλαίσιο μιας εποχής. Θυμάμαι, αίφνης, ότι ο Θάνος Μικρούτσικος – τον οποίο αναφέρει ο Κ. Δεμερτζής ως επηρεασμένο από το έργο – ανέβασε την «Κατάσταση Πολιορκίας» του Μ. Θεοδωράκη στο Ηρώδειο, στις 29 Αυγούστου 2012. Είχε πει, μάλιστα, πώς «στον Μίκη και στο έργο αυτό οφείλω την ύπαρξή μου ως συνθέτης». Δείτε την σχετική ανάρτησή μας εδώ
Στην «Προοδευτική Εύβοια» θα επανερχόμαστε, καθώς συνεχίζει να αποτελεί μια ολωσδιόλου ξεχωριστή φωνή του Ελληνικού Τύπου. Με μιαν ασυνήθιστη ποιότητα! 
Π.Α.Α.


ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΡΩΣΙΔΑ ΠΙΑΝΙΣΤΑ MARIA YOUDINA ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ FRANCE CULTURE

$
0
0
Maria Youdina en 1968• Crédits : Photo : Iakov Nazarov

Αφιέρωμα στην Maria Youdina, μεγάλη Ρωσίδα πιανίστα της σοβιετικής εποχής (1899-1970), μεταδόθηκε από τον κρατικό γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό France Culture υπο τον τίτλο La force de la foi
(Η δύναμη της πίστης), με την ευκαιρία της έκδοσης της ογκώδους αλληλογραφίας της Youdina με τον Ρώσο λόγιο της διασποράς Pierre Souvtchinsky και πολλούς άλλους λογίους και καλλιτέχνες. Οι δύο εκπομπές του αφιερώματος μεταδόθηκαν στο πλαίσιο της εκπομπής Orthodoxie, παραγωγός της οποίας είναι ο βυζαντινολόγος και πιανίστας Αλέξης Χρυσοστάλης. 
Αν και περιορισμένη στη σοβιετική Ρωσία, η Maria Youdina, είχε επαφές με προσωπικότητες από το διεθνές στερέωμα της λογοτεχνίας και της τέχνης που ξεπερνούσαν κατά πολύ τον χώρο του πιάνου και της μουσικής στην πατρίδα της, όπως μαρτυρούν οι επιστολές που αντήλλαξε με τους συνθέτες Igor Stravinsky, Luigi Nono, Karlheinz Stockhausen, Arvo Pärt και Pierre Boulez, τον χορογράφο George Balanchine και πολλούς άλλους. 
Εβραϊκής καταγωγής, η Youdina βαφτίστηκε χριστιανή ορθόδοξη το 1919 στα είκοσι της χρόνια, επιλογή που προκάλεσε στην συνέχεια πολλές δυσκολίες και εμπόδια στην καλλιτεχνική της σταδιοδρομία. Η βαθειά της πίστη στον Χριστό και η αγάπη της για την μουσική την οδήγησαν σε μια μοναδική προσέγγιση έργων του μεγάλου πιανιστικού ρεπερτορίου, βασισμένη σε συνεχείς αναφορές στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη θεωρώντας ότι τα μουσικά αυτά έργα αποτελούν ερμηνεία συγκεκριμένων βιβλικών χωρίων. Διαβάζοντας την πλούσια αλληλογραφία της, ο αναγνώστης ανακαλύπτει έτσι με έκπληξη λεπτομερή θεολογική ερμηνεία για τις Παραλλαγές Goldberg του Bach, τις Παραλλαγές Diabelli του Beethoven ή τους "Πίνακες από μια έκθεση ζωγραφικής"του Moussorgski. 
Προσκεκλημένος στις δύο εκπομπές ήταν ο Γάλλος πιανίστας Jean-Pierre Collot που μετέφρασε απο τα ρώσικα –και τα γερμανικά για ορισμένα κείμενα – στα γαλλικά την αλληλογραφία της Youdina και παρουσίασε την έκδοση.Το βιβλίο συνοδεύεται απο δύο CD με σπάνιες ηχογραφήσεις της μεγάλης Ρωσίδας ερμηνεύτριας σε έργα Mozart, Schumann (ανέκδοτη ερμηνεία της Kreisleriana), Moussorgski (αποσπάσματα απο τους "Πίνακες από μια έκθεση ζωγραφικής"και από την όπερα Boris Godunov σε διασκευή για πιάνο του Kamenski – η τελευταία γνωστή ηχογράφηση της Youdina), Bartok, Stravinsky, Jolivet και Webern. 
Οι δύο εκπομπές στο France Culture εδώ και εδώ
Για την σημαντική έκδοση με την αλληλογραφία της Maria Youdina (βιβλίο + 2 CD) δείτε εδώ
Επίσης, δείτε μια παλαιότερη ανάρτηση μας για την ξεχωριστή πιανίστα εδώ.  


ΤΑ ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΣΤΟ ΜΕΛΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ π. ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΦΙΡΦΙΡΗ

$
0
0

Ανθολογούμε σήμερα, επί τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, τα δύο περιώνυμα δοξαστικά: "Δεύτε άπαντα τα έθνη"σε ήχο β'του Εσπερινού και "Σήμερον προέρχεται..."των Αίνων σε ήχο πλ.β'στο μέλος του Ιακώβου Πρωτοψάλτου και σε απαράμιλληερμηνεία του αείμνηστου διακο - Διονύση Φιρφιρή από τις περίφημεςηχογραφήσεις του Μανόλη Χατζηγιακουμή. 
Και τα δύο μέλη περιλαμβάνονται στην σειρά Μνημεία Εκκλησιαστικής Μουσικής, στο Σώμα Τρίτο Δοξαστικά Ιακώβου Πρωτοψάλτου (Δοξαστικά Σεπτεμβρίου CDΙΙ). Το δοξαστικό "Σήμερον προέρχεται..."ανθολογεί ο Χατζηγιακουμής - λόγω ακριβώς της εξαιρετικής ερμηνείας του π. Διονυσίου - και στην Εκλογή των Δοξαστικών Ιακώβου Πρωτοψάλτου (2ο cd). 
Όλες οι προαναφερθείσες εκδόσεις είναι του Κέντρου Ερευνών και Εκδόσεων
Ευτυχώς ο Μανόλης Χατζηγιακουμής ηχογράφησε ολόκληρο το Δοξαστάριο του Ιακώβου Πρωτοψάλτου, το οποίο έψαλλε ο διακο - Διονύσης στις πανηγύρεις του Αγίου Όρους. Πρόκειται για κυριολεκτικό μνημείο πολιτισμού! 

 

Για το δοξαστικό των αίνων ο Χατζηγιακουμής σημειώνει:
"Το δοξαστικό του Iακώβου πρωτοψάλτου στην Ύψωση του Tιμίου Σταυρού "Σήμερον προέρχεται"ηχ πλ β’, ως κείμενο έχει ως εξής: Σήμερον προέρχεται ο Σταυρός του Κυρίου και πιστοί εισδέχονται αυτόν εκ πόθου και λαμβάνουσιν ιάματα ψυχής τε και σώματος και πάσης μαλακίας. Αυτόν ασπασώμεθα τη χαρά και τω φόβω· φόβω μεν διά την αμαρτίαν, ως ανάξιοι όντες, χαρά δε διά την σωτηρίαν, ην παρέχει τω κόσμω ο εν αυτώ προσπαγείς Χριστός ο Κύριος, ο έχων το μέγα έλεος.Μέλος από τα πιο χαρακτηριστικά του Δοξασταρίου του Ιακώβου, με ιδιαίτερα πλούσιο και ποικιλματικό ηχόχρωμα, στον κλασικό ήχο του πλαγίου δευτέρου. Στο Δοξαστικό αυτό η απαράμιλλη εκφραστική δύναμη του πατρός Διονυσίου βρίσκεται σε μια κορυφαία της στιγμή. Η μακρά λειτουργική χρήση του μέλους (το έψαλλε για πολλά χρόνια στην Ι. Μ. Ξηροποτάμου) έχει δώσει στην ερμηνεία ιεροπρέπεια και γνησιότητα μοναδική, ενώ αποτυπώνονται εξαίρετα σ’ αυτήν τα πνευματικά αισθήματα της ικεσίας, του δέους και, κυρίως, της ευφρόσυνης χαράς για τη λύτρωση και τη σωτηρία του κόσμου.Η εκφραστικότητα της ερμηνείας συμβαδίζει απόλυτα με τις έννοιες του κειμένου και τη μελική τους διατύπωση,καθώς η αρχική περιγραφική είσοδος και πρόοδος του μέλους κορυφώνεται έντονα, μέσα σε μια σπάνια ψυχική μέθεξη, στις έσχατες, και εξαιρετικά δυναμικές, μουσικές φράσεις (ειδικά στις υψίτονες “τη χαρά και τω φόβω” και “ήν παρέχει τω κόσμω”). Tο δοξαστικό αυτό, όπως ψάλλεται, δείχνει ανάγλυφα πόσο ανυπολόγιστης σημασίας γεγονός είναι η ηχογράφηση του Δοξασταρίου του Iακώβου που μας άφησε ο μακαριστός Γέροντας".


Κονάνος και Μεσογαίας Νικόλαος δίνουν λύσεις στα προβλήματα του γάμου (ηχητικό)

$
0
0

Κονάνος και Μεσογαίας Νικόλαος δίνουν λύσεις στα προβλήματα του γάμου. 
Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα ηχητικό αρχείο από εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν ως ομιλητές και συνομιλητές ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος και ο πρόσφατα αυτοαποσχηματισθείς Ανδρέας Κονάνος. 
Προφανώς είναι από την εποχή που ο Μεσογαίας καλούσε τον Κονάνο σε Συνάξεις Νέων στην Μητρόπολή του. 
Γράφτηκε ότι τον απέπεμψε στη συνέχεια, αλλά ποτέ δεν είπε τι περί αυτού, του εξελιχθέντος σε φαινόμενο της κοινωνικής ζωής. 
Όπως και ο Πειραιώς Σεραφείμ. Τον είχε στο Ραδιόφωνο της Μητροπόλεως "Πειραϊκή Εκκλησία", τον απέπεμψε - ενώ ο Κονάνος είχε πάρει όλη την αναγνωρισιμότητα που ήθελε - χωρίς τότε να πει τους λόγους. Τώρα που πέταξε τα ράσα, μας έδωσε μια εξήγηση ο Πειραιώς σε σχετικό κείμενό του: 
"Όταν όμως άρχισε δυστυχώς, καθ’ ημάς, η πορεία αλλοιώσεως του Ευαγγελικού μηνύματος με προσωπικόν λόγον διεκόψαμεν την συνεργασίαν, λυπούμενοι σφόδρα δι’ αυτό."
Αλλά τώρα είναι αργά...
Σημειωτέον ότι ενώ τον είχε αποπέμψει από την "Πειραϊκή Εκκλησία", ο Κονάνος αλώνιζε στους ναούς του Πειραιά, με συνεχείς ομιλίες - παραστάσεις. 



"Ο ΣΤΑΥΡΟΣ"ΤΩΝ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΚΑΙ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ ΜΕ ΤΗ ΝΑΝΑ ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ

$
0
0

Π.Α. Ανδριόπουλου
"Οι Μύθοι μιας γυναίκας"Έργο 47 (1988) είναι ένας κύκλος τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και ένα της Αγαθής Δημητρούκα. Τραγουδά η Νάνα Μούσχουρη.Είναι η συνεργασία του Χατζιδάκι με την μούσα των νεανικών του χρόνων Ν. Μούσχουρη, μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες!
Το εξώφυλλο του δίσκου είναι του Γιάννη Μόραλη. 
Επιλέγουμε σήμερα τον "Σταυρό", σε στίχους Ν. Γκάτσου, που όπως σημειώνει ο Χατζιδάκις είναι "ένας ευφυής κι αισθαντικός μελωδισμός σε 5/8, κατάλληλος για ένα διάλογο με τον εσταυρωμένο. Τον κάθε εσταυρωμένο". 
Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχει το πεντάγραμμο που παραθέτουμε εδώ κι ο Χατζιδάκις σχολιάζει: "Έτσι αρχίζει η ατμόσφαιρα που περιβάλλει αυτόν τον μονόλογο περισσότερα παρά διάλογο, μια και τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Λέει ο ποιητής, "κι αν ξανακατέβει εδώ στη Γη, πάλι ένα δέντρινο σταυρό θα του έχουν ετοιμάσει".
Το μουσικό θέμα του τραγουδιού είναι από τη μουσική που είχε συνθέσει ο Μάνος Χατζιδάκις για το ντοκιμαντέρ του Ζακ Υβ Κουστώ "Αναζητώντας την Ατλαντίδα" (1978).
Ο Νίκος Κυπουργός στο site του σημειώνει ότι είναι δική του η ενορχήστρωση στο τραγούδι "Ο Σταυρός", όπως και σε τέσσερα ακόμα τραγούδια του δίσκου. Η ένδειξη αυτή δεν αναγράφεται στον δίσκο, αλλά, όπως και να 'χει, η ενορχήστρωση είναι χατζιδακική

 

Ήταν μεσημέρι στα ρολόγια τ'ουρανού
ήτανε σκοτάδι στα μεσάνυχτα του νου
τότε που σε πήραν κι ήρθα πρώτη να σε βρω
καρφωμένο απάνω σ'ένα δέντρινο σταυρό.

Γύρω σου ποτάμια, κυπαρίσσια και βουνά
σού 'δειχναν το δρόμο που δε βγάζει πουθενά.

Ήμουνα για σένα και γυναίκα και αδερφή
πότε Παναγιά σου πότε λύκαινα κρυφή
μού 'δινες μαχαίρι να μοιράσω το ψωμί
χάρη δε ζητούσες δε ζητούσες πληρωμή.

Τώρα είσαι ξένος τα πουλιά δε χαιρετάς
σ'άλλα περιβόλια φτερουγίζεις και πετάς.

Γράφω τ'όνομά σου στ'ασημένιο το νερό
τι να περιμένω πες μου τι να καρτερώ
ξέρω πως αν ήταν και ξυπνούσες μιαν αυγή
πάλι το σταυρό σου θά 'χαν έτοιμο στη γη.

Παραθέτουμε και μία ανέκδοτη ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού με την Αλίκη Καγιαλόγλου, από την παρουσίαση του κύκλου "Οι μύθοι μιας γυναίκας"στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 1994. Ερμηνεύει η Ορχήστρα των Χρωμάτωνυπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη.


ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑ ΧΟΡΣ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...

$
0
0

ΤουΠαναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Δύο οικουμενικές Μαρίες του νεώτερου Ελληνισμού έφυγαν σαν σήμερα… 
16 Σεπτεμβρίου 1977 η αξεπέραστη ντίβα της όπερας Μαρία Κάλλας, 16 Σεπτεμβρίου 2015 η Μαρία Χόρς, η εμβληματικότερη Ελληνίδα χορογράφος,που συνέδεσε το όνομά της με την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας, την οποία επιμελούνταν για περίπου 50 χρόνια. 
Συνυπήρξαν το 1961 στην περίφημη Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι, όταν η Μαρία Χορς υπέγραψε τη χορογραφία στην παράσταση που ανέβηκε τον Αύγουστο στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και, στη συνέχεια, στη Σκάλα του Μιλάνου, με τη Μαρία Κάλλας στον ομώνυμο ρόλο, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη. 
Μουσική διεύθυνση: Maestro Nicola Rescigno 
Ερμηνευτές: J.Vickers, S.Glantzi, G.Modesti, Κική Μορφονιού.  
Παραθέτουμε εδώ δύο σελίδες από τα ιστορικά προγράμματα της παράστασης με τους συντελεστές στην Επίδαυρο και στην Σκάλα του Μιλάνου, όπου φαίνεται ότι η Μαρία Χορς υπογράφει την διδασκαλία της χορογραφίας, αλλά συνυπογράφει την σύνθεση της χορογραφίας με τον Αλέξη Μινωτή. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον θέμα, που χρήζει ειδικής έρευνας. 
Πάντως το όνομα της Χορς αναγράφεται δύο φορές στο πρόγραμμα. 


Παραθέτουμε και δύο ιστορικές φωτογραφίες: Πρόβα κοστουμιών για την "Μήδεια"του Cherubini, με την Κάλλας στην Επίδαυρο. 
Οι συνεργάτες της παράστασης: Αλέξης Μινωτής (σκηνοθέτης), Γιάννης Τσαρούχης (σκηνικά-κοστούμια), Μαρία Χορς (χορογραφίες). Εργαστήρι κοστουμιών Εθνικής Λυρικής Σκηνής Αθήνα, καλοκαίρι 1961. Φωτογράφος: Δημήτρης Παπαδήμος. 


Στην Επίδαυρο το κοινό αποθέωσε την Κάλλας μαγεμένο. 
Τον ρόλο είχε ερμηνεύσει η Κάλλας πρώτη φορά, τον Ιούνιο του 1953, στη Φλωρεντία και την επόμενη χρονιά θριάμβευσε στη «Σκάλα» με μαέστρο τον Λέοναρντ Μπέρνσταϊν. Για εννέα χρόνια η Μήδεια ήταν μέρος του ρεπερτορίου της που την τραγούδησε 31 φορές. Με αυτό το ρόλο έκανε και τη μοναδική εμφάνισή της στον κινηματογράφο, όταν στα δύσκολα χρόνια της απόσυρσής της, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι την έπεισε να ενσαρκώσει την σπαρακτική ηρωίδα. Με παραγωγό τον άλλο μεγάλο θαυμαστή της, τον Ρομπέρτο Ροσσελλίνι, τα γυρίσματα έγιναν τους καλοκαιρινούς μήνες του 1969 και η πρεμιέρα δόθηκε στη Ρώμη λίγους μήνες αργότερα (9.1.1970), χωρίς την επιτυχία που όλοι ανέμεναν. Η ταινία, όμως, παραμένει ένα μοναδικό ντοκουμέντο!
Μνημονεύουμε λοιπόν Μαρία Κάλλας και Μαρία Χορς, δύο γυναίκες που πάλεψαν σε δύσκολους καιρούς και αναδείχθηκαν πανάξιες της κλήσης τους! 



ΚΟΝΑΝΟΣ ΚΑΙ ΛΙΒΥΟΣ ΕΝ ΧΟΡΩ: "Χαλάρωσε!"Ή ο ορισμός του πάτου!

$
0
0


 Τι "συμβουλεύει"ο αποσχηματισθείς Ανδρέας Κονάνοςτον άνθρωπο που έχει πρόβλημα στη σχέση του; 

"Χαλάρωσε!"

Τι συμβουλεύει ο κληρικός Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος) τη νέα που έχει θέμα στη σχέση της; 

"Χαλάρωσε!"

Αυτή δεν είναι "θεολογία της ατάκας", όπως την είχα χαρακτηρίσει αρχικώς. 

Είναι ο ορισμός του πάτου. Για όποιον καταλαβαίνει...

Οι χιλιάδες αφιονισμένοι οπαδοί ας παθαίνουν υστερία με το χυδαίο "Χαλάρωσε"των "γεροντάδων"τους. 

Εμάς ας μας επιτρέψουν να μην υιοθετήσουμε το "χαλάρωσε"ως τρόπο αντιμετώπισης των του βίου. 

Για να μη γίνει αβίωτος!

Π.Α.Α.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΔΥΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΧΙΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)

$
0
0

Την Τρίτη 28 Ιουλίου 2020 στο αρχοντικό «Περιβόλι», στον κάμπο της Χίου, και στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Μούσα Ελληνική, ο θεολόγος και μουσικός Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος πραγματοποίησε εισήγηση στην εκδήλωση με τίτλο: «ΧΙΟΙ ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΨΑΛΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟ 19ο ΑΙΩΝΑ». Μια εκδήλωση που επιμελήθηκε ο Μιχάλης Στρουμπάκης, Επίκουρος Καθηγητής Ιστορικής Βυζαντινής Μουσικολογίας, της Πατριαρχικής Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης. 
Ο ομιλητής Π. Ανδριόπουλος αναφέρθηκε στους δύο Νικηφόρους της Χίου, τον ψάλτη και μελοποιό Νικηφόρο Καντουνιάρη και τον όσιο Νικηφόρο τον Χίο, τον υμνογράφο,οι οποίοι έδρασαν στα τέλη του 18ου αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα. 
Ο Παναγιώτης Ανδριόπουλος, στη συνέχεια, έψαλε στίχους από τον «Πολυέλεο στην εορτή των Θεοφανείων» του Γεωργίου Βινάκη, σε ήχο β', στην καταγραφή του πατρινού μουσικοδιδασκάλου Κωνσταντίνου Πανά.

 

Ο ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΟΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

$
0
0

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Ο μητροπολίτης [πρώην] Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος έκανε επίθεση στον Μανώλη Δερμιτζάκη, Καθηγητή Γενετικής του Πανεπιστημίου Γενεύης, διότι είπε ότι λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού δεν γίνεται να κλείνουν επιχειρήσεις και παράλληλα στις εκκλησίες να συνεχίζεται η μετάληψη με αυτόν τον τρόπο. Ο καθηγητής αντιπρότεινε μιλώντας στον ΣΚΑΪ να γίνεται η Θεία Κοινωνία με πλαστικό κουτάλι μιας χρήσης ή με το μεταλλικό κουταλάκι του κάθε πιστού, κάτι που όπως είπε έχει γίνει και σε εκκλησίες άλλων χωρών.  
Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος στην ανοιχτή επιστολή του υπογράμμισε σε όλους τους τόνους την ...αγραμματοσύνη (sic) του καθηγητή: 
"...αν και Καθηγητής Πανεπιστημίου, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΞ ΕΠΟΨΕΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ! ...Πρέπει όμως να είσθε ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΣ και από Κοινωνικής απόψεως! «Μη πέρα της Γενετικής, Θεολογικά ΑΓΡΑΜΜΑΤΕ Κύριε Καθηγητά!» Τα της Θείας Κοινωνίας κλπ. αφήστε τα εις ημάς". 
Ας μη σταθούμε στην απρεπή και ανάρμοστη για ιεράρχη συμπεριφορά του Καλαβρύτων απέναντι στον καθηγητή Δερμιτζάκη. Εδώ αφόρισε τον πρωθυπουργό της χώρας και έχει πει για πολλούς ανθρώπους τα μύρια όσα άθλια!
Θα θέσουμε το απλό ερώτημα "εξ επόψεως θεολογικής", που λέει κι ο Καλαβρύτων.
Νομίζει, αλήθεια, ο σεβασμιώτατος ότι ο ίδιος εκπροσωπεί την ορθόδοξη θεολογία και πνευματικότητα; 
Μα ολόκληρος είναι - μια ζωή! - στον αντίποδα και της θεολογίας και της πνευματικότητας. 
Θεολογικά αγράμματος και απνευμάτιστος! Έργω και λόγω! 
Οπότε ποιος μιλάει; Ποιος λέει τον άλλο αγράμματο και αστοιχείωτο; Ο "άνθρωπος της Εκκλησίας"που μυρωδιά δεν πήρε από την ορθόδοξη πνευματικότητα;
Ποιος θεολόγος θα παραπέμψει σε κείμενα του Καλαβρύτων Αμβροσίου; Είναι όλα για προσάναμμα! Εντελώς άσχετα με την θεολογία και την ζωή της Εκκλησίας. 
Βοήθειά του! 
Viewing all 5562 articles
Browse latest View live