Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Στο διήγημα του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη (ο λογοτέχνης εξάδελφος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη) με τίτλο «Άρατε Πύλας», διαβάζουμε την περιγραφή:
"Τότε ὁ πρῶτος τῶν ἐφημερίων, προσεγγίζων εἰς τὰς πύλας κελεύει ἐπιτακτικῶς κρούων αὐτὰς καὶ κράζων: «– Ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης!». Ὁ δὲ ἔσωθεν τῶν κεκλεισμένων πυλῶν παρὰ τὰ κλεῖθρα ὑποκρινόμενος τὸν Ἅδην ἐρωτᾶ αὐθαδῶς: «-Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;» Ἡ ἐπιτακτικὴ κέλευσις ὡς καὶ ἡ αὐθάδης ἐρώτησις ἐπαναλαμβάνονται ἐκ τρίτου. Καὶ τότε τὴν τρίτην φορὰν ὁ ἱερεὺς ὠθῶν ἰσχυρῶς διὰ τοῦ ποδὸς καὶ τῶν χειρῶν τὰς πύλας, ἀναφωνεῖ ἐν κυριαρχικῇ δυνάμει: «– Κύριος τῶν Δυνάμεων, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς Δόξης!» Καὶ ἀνοίγει βασιλικῶς καὶ αὐταρχικῶς τὰς πύλας, καὶ οὕτως εἰσέρχεται εἰς τὸν ναὸν ὁ Ἐπιτάφιος".
Αυτή η παράδοση, ακριβώς με την ίδια στιχομυθία, γινόταν σε κάποια μέρη (π.χ. Κύπρος) μετά το Χριστός Ανέστη, και πριν την είσοδο στο ναό με τον Αναστάσιμο Κανόνα, δηλ. το βράδυ της Αναστάσεως. Στις μέρες μας γίνεται μετά την περιφορά του Επιταφίου, το βράδυ της Μ. Παρασκευής.
Πρόκειται σαφώς για τοπική παράδοση που διαδόθηκε σιγά σιγά και πήρε και την διάσταση του …show – δυστυχώς! -, όπως βλέπουμε στο βίντεο που παραθέτουμε εδώ.
Σκέτη ...εκκλησιοφρένεια!
Πάντως υπάρχει και η άποψη ότι το να θεωρούμε το εσωτερικό του Ναού ως τον Άδη είναι βλάσφημο και ότι αυτός ο διάλογος μόνον ως μεταξύ των αγγέλων γενόμενος μπορεί να δικαιολογηθεί.
Όπως και να ‘χει η λατρεία της Εκκλησίας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια που είναι: Λογική λατρεία. Και να υπάρχει η στοιχειώδης σοβαρότητα.
Βέβαια στις μέρες μας αυτά είναι …ψιλά γράμματα, διότι ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, ανεξέλεγκτος!Το επ’ εμοί θα είχα συστήσει «αστυνομία θείας λατρείας»! Ακούγεται υπερβολικό, αλλά όταν κυρίως οι κληρικοί συστηματικά δεν πειθαρχούν στο Τυπικό και αυθαιρετούν κατά τρόπο βάναυσο, θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιου είδους επιπτώσεις.
Τώρα, ειδικά με το διαδίκτυο, η κατάσταση είναι χαοτική!