Οδυσσέας Ελύτης
Ημερολόγιο
ενός αθέατου
Απριλίου
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 3
ΛΟΞΑ, ΕΠΙΜΗΚΗ ΜΑΤΙΑ, χείλη, αρώματα σαν από
πρώιμο ουρανό μεγάλης θηλυκής γλυκύτητας
και θανάσιμου πότου.
Έγειρα με το πλάι - σχεδόν μπατάρησα - μες στους ψαλμούς των Χαιρετισμών και την ψύχρα
των ανοιχτών κήπων.
Έτοιμος για τα χείριστα.
ΣΑΒΒΑΤΟ, 4
ΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΑ το στενό, βρεμένο, καλντερίμι
- πάνε κάπου τρακόσια τόσα χρόνια - ένιωσα ν'αναρπάζομαι
«δια χειρός» Ισχυρού Φίλου και, πραγματικά,
όσο να συνέλθω, έβλεπα να μ'ανεβάζει με τις δύο γιγάντιες
φτερούγες του ο Δομήνικος, ψηλά στους ουρανούς του
τη φορά τούτη γιομάτους
πορτοκαλιές και νερά μιλητικά της πατρίδας.