Ανδρέας Κάλβος,
Απρίλιος 1792, Ζάκυνθος - 3 Νοεμβρίου 1869, Λάουθ, Ηνωμένο Βασίλειο
ΧΕΙΡ ΚΑΛΒΟΥ ΕΠΟΙΕΙ
Αἰῶνες στάχτη, φυλές, αὐτοκρατορίες,
ἑταιρεῖες, οἱ σνὸμπ ἀστοί,
οἱ ξεχασμένοι ἐραστές, οἱ προδομένοι φίλοι.
Τὰ χρόνια ἀδειάζουν
ξαναγεμίζοντας ἡμερολόγια
ἐπαναφέρονται φεγγάρια
ἥλιοι ἐκρήγνυνται κόσμοι βυθίζονται
κι ὁ ποιητὴς ψαρεύει στὴν τάφρο μας
τὰ ὅσια, τὰ ἱερά
χλωμὸς μὲς στὴν ἄγρια μοναξιά του,
μαυροντυμένος στὸ πανελλήνιο πένθος,
χαΐρι νὰ μὴ βρίσκει μὲ τόσους Ἀχαιούς
ἀλλὰ πάντα ἐλπίζων, πάντα ἐπιμένων:
«Θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία».
Ἀνδρέα Κάλβε,
στὴν μάχη ἢ στὴν ξένη γῆ νὰ μᾶς θυμᾶσαι.
*Πολεμώντας υπό σκιάν... Ελεγεία και σάτιρες, Γιώργος Κοζίας,Περισπωμένη, 2017
* Εικόνα: Ανδρέας Κάλβος (σχέδιο Οδυσσέα Ελύτη, 1991)
Ανδρέα Κάλβου: Εις Σάμον
Μ. Θεοδωράκης, Μ. Φαραντούρη
‘Οσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι
θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.
