"ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΖΩΗ ΚΑΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣΣΧΕΣΕΙΣ"
εκδόσεις Εν πλώ
π. Βασιλείου Θερμού: ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ: ΕΝΑ "ΑΣΥΜΜΕΤΡΟ"ΠΡΟΒΛΗΜΑ (σελ. 149-179)
Αποσπάσματα που αφορούν στις αντιδράσεις του εκκλησιαστικού χώρου
"Απέναντι σε αυτή την πλημμυρίδα [σε σχέση με την ομοφυλοφιλία] πώς αντιδρά ο εκκλησιαστικός οργανισμός; Με πανικό και αποστροφή. Διαβάζοντας ανακοινώσεις κληρικών περί του θέματος σχηματίζεις την εντύπωση ότι πρόκειται για την πιο σιχαμερή αμαρτία της οποίας οι φορείς αποτελούν σχεδόν τέρατα.
Στη διεθνή ορολογία η εκκλησιαστική στάση του τόπου μας απέναντι στην ομοφυλοφιλία εμπίπτει σε αυτό που ονομάζεται «ηθικός πανικός».Με άλλα λόγια απέναντι στους ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από ομοφυλόφιλη έλξη και ζωή αφήνουν να αναβλύσει το ανεπεξέργαστο θυμικό τους. Η έξαλλη ορολογία τους θυμίζει τις αντιδράσεις των ακραίων εθνικιστών και νεοναζιστών μπροστά στους λαθρομετανάστες: επιστράτευση οργής προκειμένου να κρυφτεί ο φόβος.
…Ο φόβος αυτός είναι κατεξοχήν ανδροκεντρικός, γι’ αυτό και τους εκκλησιαστικούς τους ενοχλεί ιδιαίτερα η ανδρική ομοφυλοφιλία.Δεν είναι τυχαίο ότι δεν γίνονται τόσο εχθρικοί προς τις γυναίκες ομοφυλόφιλες, ούτε συνηθίζουν να κατηγορούν την πράξη τους ως «βδέλυγμα», όπως πράττουν με τους άνδρες. Απειλείται, με άλλα λόγια, η ανδρική τους ταυτότητα, όταν εμφανίζονται άνδρες οι οποίοι πρόθυμα δέχονται τη διείσδυση, ή και την καθιστούν πυρήνα της απόλαυσής τους. Κατά βάθος υπάρχει αμφιβολία που βασανίζει: όσο πιο σκληρός εμφανίζεται κάποιος κατά των ομοφυλοφίλων τόσο περισσότερες ασυνείδητες αμφιβολίες τρέφει για τον δικό του ανδρισμό. Με την επίθεση καταφέρνει να ξορκίζει προσωρινά τις αμφιβολίες του.
…Ο εκκλησιαστικός χώρος οφείλει να αντιληφθεί το συντομότερο ότι έχει πλήρως απονομιμοποιηθεί στην κοινωνία για να καταδικάζει ηθικά την ομοφυλοφιλία,όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς με μια ματιά στα οργίλα ή σκωπτικά σχόλια αναγνωστών εφημερίδων και ιστολογίων στο διαδίκτυο. Το ελάχιστο κύρος που του έχει απομείνει περιορίζεται μόνο στους κύκλους των πιστών (και όχι όλων!), οι οποίοι όμως δεν έχουν ανάγκη από διακηρύξεις επειδή καταδικάζουν μέσα τους την ομοφυλοφιλία έτσι και αλλιώς!
Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε λιγότερα λόγια και περισσότερο πόνο καρδιάς, χαμηλότερους τόνους και εντονότερη προσπάθεια διευθέτησης των του οίκου μας, λιγότερη φρίκη και περισσότερη μελέτη με στόχο μια συστηματική ποιμαντική των αδελφών μας αυτών."